إِنَّهُ لَقُرْءَانٌ كَرِيمٌ(77)
فى كِتَبٍ مَّكْنُونٍ(78)
لا يَمَسهُ إِلا الْمُطهَّرُونَ(79)
كه آن، قرآن كريمى است،
كه در كتاب محفوظى جاى دارد،
و جز پاكان نمىتوانند به آن دست زنند [= دست يابند].
خدايا تو خود ميداني انسان بودن و ماندن در اين دنيا چه دشوار است
چه زجري ميكشد آن كس كه انسان است و از احساس سرشار است.
« إلهي! من لي غيرك، أسأله كشف ضرّي والنّظر في أمري:
معبودا! من جز تو چه كسي را دارم كه از او بخواهم رنجوري مرا بر طرف كرده و نظري به امورم نمايد.
دعاي كميل »
إِذْ يُغَشِّيكُمُ النُّعَاسَ أَمَنَةً مِّنْهُ وَيُنَزِّلُ عَلَيْكُم مِّن السَّمَاء مَاء لِّيُطَهِّرَكُم بِهِ وَيُذْهِبَ عَنكُمْ رِجْزَ الشَّيْطَانِ وَلِيَرْبِطَ عَلَى قُلُوبِكُمْ وَيُثَبِّتَ بِهِ الأَقْدَامَ
و (ياد آوريد) هنگامى را كه خواب سبكى كه مايه آرامش از سوى خدا بود، شما را فراگرفت؛ و آبى از آسمان برايتان فرستاد، تا شما را با آن پاك كند؛ و پليدى شيطان را از شما دور سازد؛ و دلهايتان را محكم، و گامها را با آن استوار دارد!
(سوره مباركه انفال - آيه 11)
آرزو كنيم كه هميشه خداوند به ما فرصت آرزو كردن را بدهد.شايد اين جمله مسخره بنظر بيايد ولي كساني در دنيا هستند كه خداوند حتي فرصت ارزو كردن را از آنها گرفته.چنان غرق نعمتشان كرده كه يادشان رفته آرزو كردني،خدايي و شادي هم وجود دارد
الهي!
نصيرمان باش تا بصير گرديم!!!
بصيرمان كن تا از مسير برنگرديم!!!
و آزادمان كن تا اسير نگرديم.!!!
"شهيد شوشتري"
**الَّذينَ آمَنُوا وَ تَطْمَئِنُّ قُلُوبُهُمْ بِذِكْرِ اللَّهِ أَلا بِذِكْرِ اللَّهِ تَطْمَئِنُّ الْقُلُوبُ**
آنها كساني هستند كه ايمان آورده اند ، و دلهايشان به ياد خدا مطمئن ( و آرام ) است آگاه باشيد ، تنها با ياد خدا دلها آرامش مي يابد!
***سوره رعد- آيه 28***
قالَ أَميرُالمُؤْمِنينَ عَلِىُّ بْنُ أَبيطالب(عليه السلام):
الزّاهِدُ فِى الدُّنْيا مَنْ لَمْ يَغْلِبِ الْحَرامُ صَبْرَهُ، وَ لَمْ يَشْغَلِ الْحَلالُ شُكْرَهُ.
زاهد در دنيا كسى است كه حرام بر صبرش غلبه نكند، و حلال از شكرش باز ندارد.
لقمان حكيم:
«عَلَيكَ بِقَبُولِ المَوعِظَةِ وَالعَمَلِ بِها فَإِنَّها عِندَ المُؤمِنِ أَحلى مِنَ العَسَلِ الشَّهدِ وعَلَى المُنافِقِ أَثقَلُ مِن صُعُودِ الدَّرَجَةِ عَلَى الشَّيخِ الكَبيرِ»
موعظه را بپذير و به آن عمل كن، زيرا موعظه نزد مؤمن از عسل ناب شيرين تر است و براى منافق از بالا رفتن از پله بر پير مرد كهنسال دشوارتر است.
اعلام الدين، ص79
1- يادها رفتند و ما هم ميرويم از يادها. كي بماند برگ كاهي در ميان بادها
2- دوست داشتن كسي كه لايق دوست داشتن نيست اسراف محبت است
3- نگاه ما به زندگي و كردار ما تعيين كننده ي حوادثي است كه بر ما مي گذرد
4- هيچوقت نميتوانيد با مشت گره كرده ، دست كسي را به گرمي بفشاريد